Cz. 1 Poznanie

Część 1. Poznanie.

Na imię mi Dorota. Mam 26 lat i prowadzę zwyczajne życie. Pracuję w biurze, mam narzeczonego i psa.

Powinnam być szczęśliwa, ale cały czas czuje się jakby coś mnie omijało, jakby coś dużego miało się wydarzyć. 

Być może to tylko moje wymysły, bo zmęczyła mnie rutyna dnia codziennego, tak bardzo bym chciała, żeby coś się nagle zmieniło.

Może jakaś wygrana w totolotka i rejs dookoła świata czy coś takiego. 

Któregoś wieczoru zapytałam mojego Michała, czy nic mu w życiu nie brakuje. Wiecie co mi odpowiedział?

- Kochanie, niczego mi nie brakuje, może tylko jakichś chipsów, bo mam ochotę. 

No i weź tu się człowieku nie zdenerwuj. Kocham go, ale czasmi normalnie miałabym ochotę go udusić.